عارف کامل حضرت آیت الله کوهستانی (ره )
عارف کامل حضرت آیت الله کوهستانی (ره )
حضرت آیت اللّه کوهستانی، فقیه بزرگ، حکیم فرزانه و عارف وارسته ای بود
که عمر سراسر نورانی اش را در مسیر تهذیب و تزکیه نفس سپری کرد،
اسلام و زمان خویش را شناخت و به دیگران شناسانْد و با تأسیس حوزه
علوم دینی با کمترین امکانات رفاهی، شاگردانی را تربیت کرد که هر کدام،
در عرصه های مختلف، منشأ برکت های فراوانی بودند و هستند.
تولد
در یکی از روزهای 1267 شمسی (1308قمری) در روستای
«کوهستان» از توابع شهرستان «بهشهر» در استان مازندران،
کودکی به دنیا چشم گشود و پدر و مادر را غرق شادمانی کرد.
نام این کودک را «محمد» گذاشتند تا به برکت نام پیامبراکرم
صلی الله علیه و آله ، منشأ حرکت های سازنده و حیات بخش
در جامعه شود و چنین شد.
پدر و مادر
حضرت آیت اللّه کوهستانی در سایه حمایت های پدری پارسا و وارسته،
حضرت آیت اللّه حاج شیخ محمدمهدی کوهستانی و دامان پر مهر مادری با ایمان،
پاکدامن، خردمند و با کفایت، بانو فاطمه کوهستانی، رشد یافت و بالنده شد. پدر،
از عالمان برجسته زمان خویش به حساب می آمد و جز این هم انتظار نمی رفت؛
زیرا در حوزه نجف، از محضر اساتید بزرگی چون آیت اللّه العظمی میرزا
حبیب اللّه رشتی و آیت اللّه العظمی شیخ عبداللّه مازندرانی، بهره های فراوان برد.
مادر نیز قناعت، ساده زیستی، کیاست و تدبیر، از ویژگی های برجسته اش بود.
با وجود شرایط نامناسب معیشتی، همواره به مستمندان رسیدگی می کرد و به
خاندان عصمت و طهارت، به ویژه حضرت سالار شهیدان، اباعبداللّه الحسین
علیه السلام علاقه فراوان داشت.
خودم هزینه اش را تأمین می کنم
از آن جا که مادر حضرت آیت اللّه کوهستانی، زنی لایق و مسئولیت شناس بود،
پس از از دست دادن همسر، ضعف و سستی به خویش راه نداد و به خوبی از
عهده مسئولیت خطیر تربیت تنها یادگارش برآمد. این زن، روحی بزرگ و
همّتی بلند داشت. روزی به او خبر دادند که یکی از تاجران خیرخواه، عده ای از
مؤمنان را تشویق کرد برای مخارج زندگی پسرش، کمک مالی جمع کنند و برایش
به نجف بفرستند. مادر، از این خبر برآشفت و به آن تاجر پیغام فرستاد که:
«شیخ محمد، مقنّی نیست تا برایش جیره جمع کنید. پسرم به این پول ها احتیاج ندارد؛
خودم هزینه اش را تأمین می کنم».
کودکی
مرحوم آیت اللّه کوهستانی، بخشی از دوران کودکی را در
زمان حیات پدر ارجمندش گذراند. استعداد شگفت او، پدر را
برآن داشت تا وی را به مکتب بفرستد و البته خود نیز در تربیت
فرزند، مراقبت کامل داشت؛ اما افسوس که این دوره بسیار
کوتاه بود! هنوز هشت بهار از عمر آیت اللّه کوهستانی سپری
نشده بود که از نعمت وجود پدر فرزانه اش محروم شد. این
حادثه، اگر چه بسیار دردناک بود و مانع از آن شد که ایشان از
فضیلت های بی شمار اخلاقی پدر بهره بیشتری ببرد، ولی
وجود مادری شجاع و باکفایت، توانست گوشه ای از خلأ وجودیِ
پدر را جبران کند و مایه آرامش دل غمگینش باشد.
باید توجه داشت که گرچه اصل وحقیقت عرفان امری متعالی ومطلوب ودرراستای تکامل انسان وبلکه حقیقت کمال اواست ؛ ولی این مسأله نباید موجب گردد که تصور کنیم همه کسانی که به این نام شناخته ودراینراه دیده می شوند به زلال حقیقت وروح عرفان ومعنویت دست یافته اند .بنابراین باید بسیارمراقب باشیم تا نام ها وعناوین ، مارافریب ندهند .هرجا اسم عرفان وعارف وسیر وسلوک هست ، معلوم نیست ازحقیقت عرفان نیز خبری باشد .کم نبوده ونیستند کسانی که گر چه درنیت خویش برای سیروسلوک صادق بوده اند ؛ ولی دراثر عدم آشنایی با معیارهای عرفان حقیقی ،به دام منحرفان ومدعیان دروغین افتاده ا ند وبه جای سیر الی الله دربیراهه های گمراهی وانحراف گرفتار آمده اند .