ایام البیض :

                               ایام البیض

در اعتكاف همواره ایامی مشهور و مورد اهمیت سالكان طریقت

و اصحاب معرفت بوده است، كه از آن جمله مي توان به ده روز

آخر ماه رمضان و ایام البیض ماه رجب اشاره كرد ولي آنچه كه

ایام البیض ماه رجب يعني روزهاي سيزدهم، چهاردهم و پانزدهم

این ماه را مورد عنایت اهل عرفان قرار می دهد به اختصار

چنین است:

الف) تأكید در استحباب روزه ی آن سه روز می باشد كه روایاتی

در شأن آن از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و

امام صادق(علیه السّلام) وارد است؛ رسول خدا(صلّی الله علیه و

آله و سلّم) فرمودند: «هر كس سه روز از وسط ماه رجب

(سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم) را روزه بدارد و در شب

هایش به نماز شب قیام كند، از دنیا رحلت نمی كند مگر با

توبه ی نصوح»(8) و همچنین از امام صادق(علیه السّلام)

نقل شده است كه: «هر كس ایام البیض ماه رجب را روزه

بگيرد، خداوند متعال به ازای هر روز، ثواب روزه داری و

شب زنده داری یك سال را برای او می نویسد و او روز

قیامت در جایگاه ایمن شدگان از آتش دوزخ، خواهد ایستاد.»(9)

همین طور در حدیثی از امام صادق(علیه السّلام) آمده است:

«روز قیامت ندا كننده ای از جانب عرش ندا می دهد:

«أین الرجبیّون؟» يعنى: «اهل ماه رجب كجایند؟»

پس گروهی كه چهره ی آنان درخشان است و تاج هایی بر

سر دارند بپا خیزند... همه ی اینها برای كسی است كه قسمتی

از ماه رجب را روزه بگیرد، اگر چه یك روز در اول یا

وسط یا آخرِ آن باشد.(10)

ب) عمل ام داوود كه از مبارك ترین و باعظمت ترین اعمال

مستحبّی در طول سال به حساب می آید كه مشتمل بر دعای

استفتاح و اعمال مستحبّی دیگری است و بنا بر فرمایش

امام صادق(علیه السّلام) دعای استفتاح، دعایی است كه با

آن درهای آسمانی باز می شود و خواننده ی آن، دعایش در

همان ساعت مستجاب می گردد و برای كسی كه آن را بخواند،

پاداشی به جز بهشت نیست.(11)

پي نوشتها:

-8 اعتكاف تطهیر صحیفه ی اعمال،ص 29.
-9 همان، ص 29.
-10 همان، ص 28.
-11 اعتكاف ابرار، مؤسسه دارالهدى، ص 107.