عرفان حقیقی وعشق:
فیلم یوسف پیامبر وعشق مجازی :
درسریال حضرت یوسف علیه السلام که مدتی است ازنمایش آن می گذرد سعی
شده این مسأله عرفانی رابگوید که عرفا بر مساله عشق و تقدیس آن حتی اگر از
نوع عشق شهوانی و گناه آلود زلیخا به یوسف باشد بر اساس یک مبنای عرفانی
و صوفیانه است که عشق مجازی و زمینی در هر صورت آن، مقدمه و پلی به
سوی عشق حقیقی و آسمانی است ودر قسمت هایی ازسریال می گوید اززبان
زلیخا:
« گاه با خود می گویم با وجود عشق معبود آسمانی چه نیازی به عشق زمینی است.
از طرفی می گویم اگر عشق یوسف نبود، من الان عاشق معبودم نبودم . من از
یوسف به معبود رهنمون شدم ، با مهر یوسف عشق را تجربه کردم و با ایمان،
معشوق حقیقی را درک نمودم. من خود را مدیون عشق یوسف می دانم». مالک،
پیشکار یوسف که برای جلب نظر موافق زلیخا برای ازدواج با یوسف به سراغ
او آمده است ، در پاسخ این اظهارات زلیخا می گوید: « تردید نکن عشقی که شما
را به معشوق حقیقی رهنمون شده مقدس است . بین عشق زمینی و آسمانی پیوندی
است ستودنی ، مشروط به اینکه عشق زمینی شما را از آسمان غافل نکند».
اکنون با این مقدمه در پی آنیم که جایگاه این ایده و نظریه صوفیانه را در قران
و عترت ـ که یگانه محک تشخیص سره از ناسره در چنین مباحثی است ـ دریابیم
و اساسا جایگاه مساله عشق را در معارف وحیانی و اهل بیت عصمت و طهارت
ـ علیهم السلام ـ تحلیل نماییم.
آیا می توان ازعشق مجازی به عشق حقیقی رسید؟
ج: اگر این عقیده صوفیانه ـ که از مهمترین راههای کسب معرفت و محبت
خداوندعشق زمینی و مجازی است ـ بهره ای از درستی و حقیقت داشت ،
می بایست در آموزه های قران و عترت حد اقل بدان اشاره ای می شد اما بدون
تردید کمترین نشانه ای از آن یافت نشده و شواهد بر خلاف آن است. هیچ آیه ای
و هیچ حدیثی وهیچ سیره ای از معصومین ـ علیهم السلام ـ دال بر این نیست
که با عشق ورزی انسانی به انسان دیگر( مردی نسبت به زنی ـ اعم بی همسر
یا همسر دار ـ و یا زنی با شوهر یا بی شوهر نسبت به مردی، و یا مردی
نسبت به مردی دیگر!) که عاشق در پی نظر بازی و وصال معشوق است ،
می توان راهی به سوی معبود و محبوب ازلی ـ جل و علا ـ گشود . بلکه
هر گونه رابطه ای از این دست اگر در چارچوب ازدواج مشروع قرار
نگیرد حرام بوده و مستوجب عقوبت است.
بقیه مطالب رادر «ادامه مطلب » بخوانید
باید توجه داشت که گرچه اصل وحقیقت عرفان امری متعالی ومطلوب ودرراستای تکامل انسان وبلکه حقیقت کمال اواست ؛ ولی این مسأله نباید موجب گردد که تصور کنیم همه کسانی که به این نام شناخته ودراینراه دیده می شوند به زلال حقیقت وروح عرفان ومعنویت دست یافته اند .بنابراین باید بسیارمراقب باشیم تا نام ها وعناوین ، مارافریب ندهند .هرجا اسم عرفان وعارف وسیر وسلوک هست ، معلوم نیست ازحقیقت عرفان نیز خبری باشد .کم نبوده ونیستند کسانی که گر چه درنیت خویش برای سیروسلوک صادق بوده اند ؛ ولی دراثر عدم آشنایی با معیارهای عرفان حقیقی ،به دام منحرفان ومدعیان دروغین افتاده ا ند وبه جای سیر الی الله دربیراهه های گمراهی وانحراف گرفتار آمده اند .